oğlum bir susar mısın ha

Düşünüyor olmanın insana verdiği sevinç sonsuzdur. Düşünemiyor olmanın insana verdiği sevinç de sonsuzdur.

Hemen bir karikatürle durumu özetleyelim: 

Düşünen ve düşünemeyen bu mutlu dostlarımızı ayakta alkışlıyoruz. Yüzlerindeki tebessüm yüzümüze yansıdı.

Düşünen canlıları anlamak oldukça zordur.Sürekli söylem halinde olmalarından kaynaklı olabilir bu anlamsızlık… Kimse, kimsenin konuşmasına müsaade etmiyor. Bazılarına “sen susunca daha anlamlı oluyorsun” ya da “ağzını açınca tüm anlamını yitiriyorsun” demekten başka kapı kalmıyor çıkmazımızda. Bir odunun, “bu aralar biraz yalnız kalmak istiyorum” dediği ve hayatımızı mahvettiği görülmemiştir. Çünkü bütün odunlar her zaman susmayı seçmiştir. Düşünen, konuşan, söylenen canlılar ise çoğu zaman tehlikeli ve çıkarcıdır. Milyonlarca yaşanmışlık, milyonlarca öykü, milyonlarca fıkra bunun en güzel kanıtıdır adeta. Bir dakika, biri fıkra mı dedi:

Adamın biri günah çıkarma kabinine girer. “Peder,” der. “ben yetmiş beş yaşındayım ve dün gece iki tane yirmilik kızla seviştim. Hem de aynı anda.”

Rahip, “En son ne zaman günah çıkartmıştınız?” diye sorar.

“Hiç çıkartmadım, peder. Yahudi’yim ben.”

“E, o zaman ne diye bana söylüyorsun be adam?”

“Herkese söylüyorum!”

Haydi durma, bir şeyler yap. Zor geliyorsa bir şeyler söyle. Beceremiyorsan, bir şeyleri fark etmeye çalış.

Sonuç: 

bazen sadece susmasını istersin.